JOS

Soms ben je een Jos, soms heb je een Jos, maar hoe dan ook, Jos is onder ons. Tien afleveringen lang wil Jos helpen, waar hij maar kan. Alleen doet hij het altijd te onhandig, te weinig invoelend, en is er altijd wel weer iemand anders die óók hulp nodig heeft. Zo wordt Jos stilaan de personificatie van de goed-doe-industrie, en misschien wel van dat hele aspect van de westerse beschaving dat zo graag ‘van betekenis’ wil zijn maar vaak niet doorheeft hoe autistisch en irritant dat is.

Zijn brieven aan een Thaise gevangene, die we getatoeëerd en wel zien creperen in een gevangenis waar moord, drugs en geweld de middelen tot overleven zijn, lijken aanvankelijk het toppunt van een hilarische culture clash, maar gaandeweg wordt Jos eerlijker, wanhopiger ook, en blijken zijn hartekreten, juist naarmate ze minder ‘goeddoen’, de gevangene toch te raken. Een onverwacht succes, waarop Jos niet rekent en waarvan hij zelfs niet weet – ten ondergaand aan zijn eindeloze pogingen om ‘niemand teleur te stellen’. Met een haast messiaans einde sluit de serie af – een van de beste producties die Diederik Ebbinge tot nu toe maakte (en dat wil wat zeggen).

De serie is een wrede, ontroerende én barmhartige spiegel.

Omarm deze Jos (ook die in jezelf), voor het te laat is.

https://www.npostart.nl/jos/AT_300001181